คำสาปรักริษยา

สาวงามงามที่หน้า            สวยสด ยิ่งนัก

ยามพี่จ้องมองพักตร์                   ผ่องแผ้ว

เพียงยิ้มดั่งโปรยรัก                     พี่พร่ำ คร่ำครวญ

หลงเสน่ห์เล่ห์นางแล้ว                หยุดได้ ฉันใด

                             (Posidon) :อโณรยา

          คำสาปแห่งเทพี ติดตรึงในตระกูลมาช้านาน เพียงเพราะความอิจฉาริษยาในความงามของบรรพบุรุษในอดีตกาล ส่งผลให้คำสาปสิงสู่มาจนถึงปัจจุบัน

“เมษา” นักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 สาวผู้เพียบพร้อมไปด้วยความสามารถและความสวยที่ติดตัวมาแต่เด็ก ทั้งหน้าตาผิวพรรณดั่งเทวดาสรรค์สร้างพร้อมด้วยผมยาวนุ่มสลวยที่ใครเห็นเป็นต้องเคลิบเคลิ้มทุกคนไป กลับต้องแบกรับคำสาปความริษยาแห่งเทพีไว้ จวบจนหมดลมหายใจ

“กฤตชนะชล” อาจารย์ภาควิชาประวัติศาสตร์โบราณ ผู้ซึ่งต้องการแก้ไขความผิดบาปของตระกูลที่ได้ทำลายหนึ่งชีวิตจนเกิดความพยาบาท

หนึ่งคน...ทุกข์ระทมกับคำสาปแห่งความผิดบาปที่ตนไม่ได้ก่อ

หนึ่งคน...เฝ้าพยายามแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดอย่างสุดความสามารถ

สุดท้ายแล้ว...ความรัก หรือความพยาบาท ที่จะชนะในบ่วงกรรมคำสาปครั้งนี้